That’s it. Da’s het hele verhaal. Eén personage, één rotsblok, één locatie. Ik zou niet weten hoe te beginnen aan zo’n film, maar Danny Boyle (Slumdog Millionaire, 28 Days Later, Trainspotting), weet er wel weg mee.
De regisseur verkoos de kijker niet de talrijke stiltes die logischerwijze met de situatie gepaard gingen te tonen – een optie die de Humorecensent zou bekoren, maar wellicht alleen hij - maar al de rest: flashbacks, uitputting, een straffe soundtrack met recidiverende slumdogwinnaar AR Rahman en een karakterevolutie van het hoofdpersonage, vertolkt door een fantastische James Franco, die een arm verliest maar spiritueel herboren uit de ravijn verrijst.
Boyle weet als geen ander een verhaal te vertellen, en het maakt niet uit in welk genre dat is. Daarmee behoort hij tot het kleine kliekje regisseurs (Hitchcock en Spielberg) die ik verafgood. In het Oscargeweld is de film nauwelijks aan bod gekomen - 6 nominaties, waaronder die voor beste acteur (!!) - en dat is jammer.
Gelukkig is er de filmkritiekensite Rottentomatoes die die vergetelheid rechtzet. Waar wacht u nog op? .
