De laatste recensie dateert alweer van eventjes terug maar hier is er nog eens eentje.
“Fifty shades of Grey" van E.L. James is een internationale bestseller - 40 miljoen verkochte exemplaren wereldwijd, de film komt er in 2014 - maar weinig mannen hebben zich aan de lectuur ervan gewaagd. Ik wou wel eens waarom het zo'n fenomeen is. Enkele lukrake citaten geven een goed idee van het niveau:
- Zijn grijze ogen kijken me nieuwsgierig aan. Shit, shit, shit! Waar gaat dit over? Hij zet zijn ellebogen op de armleuningen en plaatst zijn vingers voor zijn mond. Zijn mond... leidt me erg af... Ik slik.
- Hoe komt het dat hij me zo van mijn stuk kan brengen? Komt het door zijn overweldigende knapheid? De vurigheid waarmee hij me aankijkt? Of is het de manier waarop hij met z’n wijsvinger over z’n onderlip streelt? Laat hem daarmee stoppen.
- ‘Ik zou graag op die lip van je bijten,’ fluistert hij donker.
- Hij lacht en ontbloot zijn perfect witte tanden. Mijn adem stokt. Hij is echt knap. Dat zou verboden moeten worden.
- De lucht is beladen met een elektrische, opwindende verwachting. Ik begin sneller te ademen en m’n hart gaat tekeer. Hij draait zich naar me toe, zijn ogen zo donker als leisteen. Ik bijt op mijn lip.
‘Anastasia, niet op je lip bijten. Het leidt me af. Je weet niet wat je zegt.’
- ‘Waarom ik dan? Ik begrijp het echt niet.’
- Christian ziet er koel en kalm uit – eigenlijk ziet hij eruit om op te eten. Hij heeft een los vallende, wit linnen blouse aan en een spijkerbroek, geen schoenen of sokken. Z’n ongekamde haren zitten warrig en z’n ogen twinkelen vervaarlijk. Hij is vreselijk knap. Hij staat op en slentert naar me toe, een geamuseerde, taxerende blik op zijn mooie gebeeldhouwde lippen.
- Ik laat de adem die ik heb ingehouden weer gaan. Waarom is hij zo vreselijk lekker? Nu wil ik bij hem onder de douche gaan staan. Ik ben nog nooit zo weg van iemand geweest. De hormonen gieren door m’n lichaam. Mijn huid tintelt op de plekjes waar zijn duim me streelde, mijn mond, mijn onderlip. Ik wil kronkelen van behoeftig, pijnlijk... ongemak. Ik begrijp zijn reactie niet. Hmm... verlangen. Dit is verlangen. Zo voelt dat.
- ‘Dat heb ik je al gezegd, Anastasia. Er is iets bijzonders met jou. Ik kan niet bij je weg blijven.’ Hij glimlacht ironisch. ‘Zoiets als een mot bij een kaars.’ Zijn stem wordt donkerder. ‘Ik verlang heel sterk naar je, vooral nu, nu je weer op je lip bijt.’ Hij haalt diep adem en slikt.
- Mijn maag maakt een salto: hij wil me... op een verknipte manier, dat klopt, maar deze mooie, vreemde, perverse man verlangt naar me.
En zo gaat het maar door. Zucht.
... Of Christian echt zo pervers is, zal ik nooit te weten komen... of wat hem eigenlijk zo aantrekkelijk gaat ontgaat me ook een beetje. Na een kwart van het boek denk ik ook niet meer dat ik het echt wil weten. Dus je zult het zelf moeten ontdekken.
Ikzelf heb het opgegeven en ben begonnen aan het non-fictieboek "Jezus van Nazaret" van Paul Verhoeven. De eerste twee hoofdstukken zijn alvast behoorlijk interessant.
